ผู้ชายคนแรกในชีวิตของฉันที่ประคองฉัน คอยดูแลเลี้ยงดู ทะนุถนอม ผู้ชายคนนั้นเหมือนพระเอกในละครที่ฉันดู เพราะความรักที่เขามีให้มานั้นแตกต่างกัน เพราะบุคลคนแรกที่ฉันรักนั้นฉันก็รู้โดยทันทีว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งฉันไปไหน หรือปล่อยให้ฉันจมอยู่กับปัญหาอยู่คนเดียว คนคนนี้ไม่ได้รักฉันแบบที่ตามใจฉันทุกอย่าง เพราะการที่เขาขัดใจนั้นก็หมายถึงการสั่งสอนที่ดีอย่างหนึ่ง และที่สำคัญย่อมมีบทลงโทษเสมอเมื่อฉันทำผิด คนที่ฉันรักและเทิดทูนมากขนาดนี้ ฉันเรียกเขาว่า..... "พ่ิอ"
พ่อ... ตั้งแต่เด้ก ด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว ฉันอยู่คนเดียวมาตลอด17ปี พ่อกับแม่จะกลับมาแค่อาทิตละคร้งเพราะทำงานต่างจังหวัด พ่อกลับมา ก้จะวื้อของเล่นมาฝากบ้าง พ่อไม่เคยตามใจ พ่อสอนฉันมาตั้งแต่เด็ก ว่า "เวลาอยากใด้อะไรหรือจะทำอะไรขอให้อดทนรอ เพื่อที่จะใด้สิ่งที่ดีที่สุด" ฉันจำมันใด้ขึ้นใจ พ่อ.. ฉันมีเกืิอบทุกอย่างเหมือนพ่อ หน้าตา นิสัย บุคลิก พ่อเป็นแรงบัลดาลใจหลายๆอย่าง และอย่างที่ทำให้ฉันชอบที่สุดและทำตามจนประสบความสำเร็จนั่นก็คือ... พ่อ.... พ่อฉันเล่นกีต้าร์ ตอนเด็กๆฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร เห็นพ่อดีดๆมีเสียงเพราะดี พ่อก้บอกว่ามันคือกีต้าร์ คงเป็นเพราะพ่อคือฮีโร่ของฉัน ฉันเลยอยากเป้นเหมือนพ่อ ฉันเริ่มแอบหัดเล่นๆมาเรื่อยๆ พ่อก้บอกว่าคงเล่นใด้ไม่นาน แต่แล้วฉันก้ทำให้พ่อเห็นใด้ว่าแันจริงจังมาก ครั้งแรก.... ฉันเก็บตังซื้อกีต้าร์ตัวแรกใด้เอง พ่อก็ยินดี แต่ยังไม่ที่สุด เพราะอยากให้พ่อยอมรับว่าฉันทำใด้ แันเริ่มมีวงดนตรีเป็นของตัวเอง ประกวดเวทีต่างๆ แรกๆก็แพ้ พ่อก็บอกว่า " โถ่ เราพึ่งเล่นใด้แค่นี้ มาถึงขนาดนี้ก็เจ๋งแล้ววว" ประกวดแล้วประกวดอีก จนในที่สุด ฉันมีรางวัลชนะเลิศจากหลายเวทีกลับมาให้พ่อ พ่อดูเฉยๆื แต่ฉันรู้ว่าพ่อภูมิใจอยู่ลึกๆ พ่อบอกให้พยายามต่อไป สู้ต่อไป วันนี้ฉันทำใด้ ไม่ใช่แค่เรื่องดนตรี หลายอย่างฉันทำใด้ก็เพราะพ่อของฉัน ......................
...........................มีคนเคยถาม มีไอดอลไหม มีฮีโร่ไหม มีแรงบัลดาลใจอะไรถึงมาถึงตรงนี้ใด้...........
...................... มีสิครับ ............พ่อ.. พ่อฉันเอง .
